«Para desenvolver a súa singular linguaxe pictórica Grandío desprazouse entre a figuración e a abstracción e avanzou cara a depuración da súa técnica. Nesa evolución, as liñas desdebúxanse, os contornos das figuras fúndense para dar paso ao predominio da mancha. A materia e a aridez, tan presentes nas primeiras obras, perden forza ata ser substituídas por texturas suaves, exentas de rixidez. E aos poucos prodúcese o abandono da cor saturada, propio das composicións costumistas das primeiras etapas da súa traxectoria, para acadar a madurez da súa pintura, caracterizada polo manexo dos grises ricos en tonalidades e matices», recuerdan desde el Museo Provincial de Lugo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario